محدوده مورد مطالعه حوزه نفوذ سرخ رود بر پهنه رسوبات و آبرفتهای کواترنری استقرار دارد . به جز نوار ساحلی ، سرتاسر حوزه نفوذ سرخ رود را لسها و مواد ریزدانه حاصل نهشته های رودخانه هراز و دیگر رودخانه مجاور که تحت تأثیر فرسایش ساحلی قرار گرفته اند در بر میگیرد . این اراضی عموما زیر کشت محصولات زراعی بویژه شالی کاری قرار دارد . این نهشته ها و رسوبات بر روی مواد کنگلو مرایی ، مارن و مارن سیلتی ، پلیوسن و مارن ، ماسه آهک ، سنگ آهک ماسه ای و کنگلو مرایی میوسن واقع شده اند . در این محدوده سری رسوبی نئوژن بطور پیش رونده و دیگر شیب بر روی رسوبات پالئوسن زیرین و کرتاسه قرار دارند . این سلسله بیانگر آن است که پس از کوهزایی کرتاسه پایانی بخشهای شمالی البرز از آب خارج سیستم البرز به تدریج در حال بالایی بوده است . نوار ساحلی دریای خزر از ماسه های ساحلی تشکیل شده که بصورت توده ای سفت نشده و منفصل در سرتاسر حد شمال محدوده در امتداد دریا کشیده شده است. این توده های ماسه ای در اثر فرسایش ساحلی و تعامل فرآیندهای فرسایش محیطی دریایی و خشکی تشکیل شده اند . این توده های ماسه ای در رابطه با فعالیت های توریستی به ویژه فعالیتهای مرتبط با دریا حائز اهمیت است. محدوده مورد مطالعه طی ادوار مختلف زمین شناسی به تناوب تحت تاثیر پیشروی و پسروی دریا واقع شده است و هنگامیکه دریای سیاه و دریای خزر به یکدیگر متصل بودند در این منطقه رسوبگذاری دریایی و مواقعی که دریاها پسروی کردند رسوبگذاری خشکی زا ( محیط خشکی ) صورت گرفته است . بر طبق مطالعات زمین شناسی محدوده حوزه نفوذ سرخ رود مانند اکثر نقاط مختلف مازندران کلا در زون زمین شناسی ساختمانی گرگان – رشت واقع شده است . زون گرگان – رشت در قسمت شمالی گسل بزرگ البرز یعنی گسلی که از گرگان تا لاهیجان امتداد یافته واقع شده است . این زون بوسیله رسوبات ساحلی ، دلتایی و رودخانه ای عهد حاضر پوشیده شده و فرونشینی آن در امتداد گسلهای فوق الذکر موجب پایین رفتن سطح دریای خزر و تکانهای زمین در منطقه میگردد. بر طبق مطالعات انجام شده از اواخر نئوژن تاکنون رسوبات دو طرف گسل خزر نسبت به هم حداقل حدود سه کیلومتر جابجا شده و اختلاف ارتفاع پیدا کرده است . همچنین مشخص شده که فرونشینی جلگه ساحلی جنوب دریای خزر طی کواترنر حدود 2000 متر و سیصد هزار سال اخیر حدود 600 متر بوده است . وجود تراسهای آبرفتی در کوهپایه های البرز به ویژه از نوشهر تا جنوب رشت و دیگر شواهد موجود همگی بیانگر این نکته است که زون گرگان- رشت در شمال گسلهای البرز و آستارا در حال فرو نشینی است و سطح اساس رودخانه های منتهی به دریای خزر مکرر پائین تر میرود . تمام این فرآیندها ( بالا آیی مداوم البرز ، فرونشینی تدریجی زون گرگان – رشت و تغییر سطح اساس رودخانه ها و تکرار عمل رسوب گذاری و فرسایش . . . ) منجر به تشکیل سیمهای کنونی ژئومورفولوژیکی منطقه شده است .محدوده مورد مطالعه حوزه نفوذ سرخ رود بر پهنه رسوبات و آبرفتهای کواترنری استقرار دارد . به جز نوار ساحلی ، سرتاسر حوزه نفوذ سرخ رود را لسها و مواد ریزدانه حاصل نهشته های رودخانه هراز و دیگر رودخانه مجاور که تحت تأثیر فرسایش ساحلی قرار گرفته اند در بر میگیرد . این اراضی عموما زیر کشت محصولات زراعی بویژه شالی کاری قرار دارد . این نهشته ها و رسوبات بر روی مواد کنگلو مرایی ، مارن و مارن سیلتی ، پلیوسن و مارن ، ماسه آهک ، سنگ آهک ماسه ای و کنگلو مرایی میوسن واقع شده اند . در این محدوده سری رسوبی نئوژن بطور پیش رونده و دیگر شیب بر روی رسوبات پالئوسن زیرین و کرتاسه قرار دارند . این سلسله بیانگر آن است که پس از کوهزایی کرتاسه پایانی بخشهای شمالی البرز از آب خارج سیستم البرز به تدریج در حال بالایی بوده است . نوار ساحلی دریای خزر از ماسه های ساحلی تشکیل شده که بصورت توده ای سفت نشده و منفصل در سرتاسر حد شمال محدوده در امتداد دریا کشیده شده است. این توده های ماسه ای در اثر فرسایش ساحلی و تعامل فرآیندهای فرسایش محیطی دریایی و خشکی تشکیل شده اند . این توده های ماسه ای در رابطه با فعالیت های توریستی به ویژه فعالیتهای مرتبط با دریا حائز اهمیت است. محدوده مورد مطالعه طی ادوار مختلف زمین شناسی به تناوب تحت تاثیر پیشروی و پسروی دریا واقع شده است و هنگامیکه دریای سیاه و دریای خزر به یکدیگر متصل بودند در این منطقه رسوبگذاری دریایی و مواقعی که دریاها پسروی کردند رسوبگذاری خشکی زا ( محیط خشکی ) صورت گرفته است . بر طبق مطالعات زمین شناسی محدوده حوزه نفوذ سرخ رود مانند اکثر نقاط مختلف مازندران کلا در زون زمین شناسی ساختمانی گرگان – رشت واقع شده است . زون گرگان – رشت در قسمت شمالی گسل بزرگ البرز یعنی گسلی که از گرگان تا لاهیجان امتداد یافته واقع شده است . این زون بوسیله رسوبات ساحلی ، دلتایی و رودخانه ای عهد حاضر پوشیده شده و فرونشینی آن در امتداد گسلهای فوق الذکر موجب پایین رفتن سطح دریای خزر و تکانهای زمین در منطقه میگردد. بر طبق مطالعات انجام شده از اواخر نئوژن تاکنون رسوبات دو طرف گسل خزر نسبت به هم حداقل حدود سه کیلومتر جابجا شده و اختلاف ارتفاع پیدا کرده است . همچنین مشخص شده که فرونشینی جلگه ساحلی جنوب دریای خزر طی کواترنر حدود 2000 متر و سیصد هزار سال اخیر حدود 600 متر بوده است . وجود تراسهای آبرفتی در کوهپایه های البرز به ویژه از نوشهر تا جنوب رشت و دیگر شواهد موجود همگی بیانگر این نکته است که زون گرگان- رشت در شمال گسلهای البرز و آستارا در حال فرو نشینی است و سطح اساس رودخانه های منتهی به دریای خزر مکرر پائین تر میرود . تمام این فرآیندها ( بالا آیی مداوم البرز ، فرونشینی تدریجی زون گرگان – رشت و تغییر سطح اساس رودخانه ها و تکرار عمل رسوب گذاری و فرسایش . . . ) منجر به تشکیل سیمهای کنونی ژئومورفولوژیکی منطقه شده است .



6.1.7.0
گروه دورانV6.1.7.0